Το κορίτσι που δεν κλαίει

Όταν δεν είναι καλά δεν μπορεί να μιλήσει σε κανέναν. Είναι παιδιάστικο. Βάζει το κινητό στο αθόρυβο και αρνείται να σηκώσει οποιαδήποτε τηλέφωνο. Είναι που δεν τα πάει καλά με τον προφορικό λόγο. Προτιμά να γράφει, να γράφει, να γράφει. Όπως όταν ήταν μικρή που όταν την πείραζε κάτι στις φίλες της δυσκολευόταν να το πει αμέσως στον άλλο και του έγραφε ένα γράμμα "παραπόνων", όπου με ειλικρίνια και χιούμορ έγραφε τι την είχε πειράξει. Παλιά νόμιζα πως το έκανε μόνο και μόνο για να τραβήξει την προσοχή, για να δημιουργήσει τύψεις στον άλλο και το αίσθημα της ενοχής. Τώρα ξέρω οτι το κάνει γιατί δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δακρυά της όταν φορτίζεται συναισθηματικά και γιατί πιστεύει στο  οτι "οι άντρες δεν κλαίνε (μπροστά σε άλλους)". Και ας είναι η ίδια κορίτσι.
    Έχουν γίνει τόσο περίπλοκες οι ζωές μας! Δυσκολευόμαστε να πούμε μια απλή λέξη που όμως μπορεί να κάνει τον άλλο να αισθανθεί καλύτερα ή να καταλάβει τι σκατά έχει αλλάξει. Και έρχεται μία στιγμή ξεσπάσματος που κάπως όλο αυτό πρέπει να βγει στην επιφάνεια για να μην σκάσεις. Τότε αυτή μένει μέσα στο σπίτι της, κλαίει, ξεσπάει χωρις να πει σε κανέναν τίποτα. Δεν έχει σημασία αν θα το καταλάβουν ή όχι. Την επόμενη μέρα θα έχει φορέσει πάλι το χαμόγελο της, και όχι δεν θα ναι ψεύτικο. Θα έχει βγάλει από μέσα της ότι την έτρωγε...ή όχι?
   Ώρες, ώρες τη λυπάμαι. Δεν θέλει να δείχνει πως έχει ανάγκη κανέναν, παρά μόνο σε ελάχιστα άτομα. Ακόμη όμως και σ' αυτά, κάποιο βράδυ που θα αισθάνεται μόνη δεν θα τα πάρει τηλέφωνο και δεν θα πει σε κανέναν οτι περνάει μία από αυτές τις ατελείωτες, βασανιστικές νύχτες που μόνο ένας φίλος μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα... Ίσως ρίξει κάποια σημάδια και να αφήσει τον άλλον να καταλάβει. Αλλά δεν θα το πει ανοιχτά ποτέ.
Ούτε καν σε μένα. Μου χαμογελάει αν και ξέρει ότι την ξέρω. Αν και ξέρει οτι εγώ είμαι η μόνη που την έχω δει να κλαίει...

Ταξιδιάρα ψυχή

Θέλεις να ταξιδεύεις
πνίγεσαι στο ίδιο μέρος
η αναπνοή σου είναι οι καινούριοι τόποι.
Σ' αρέσουν οι χρωματιστοί άνθρωποι,
το κολύμπι σε καινούριες θάλασσες.
Παίρνεις απ'όλόυς κάτι
και χάνεσαι στο πλήθος.
Μια σκιά είσαι.

Χαμογελάς.
Είναι ωραία τα ταξίδια!
Όμως γιατί κάθε φορά που ο ήλιος πέφτει σε ακούω να κλαις?

Εθνική ενότητα και άλλες ιστορίες

 Τρόπος πειθούς :
ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
Χρήση συγκινησιακού – μεταφορικού
λόγου (λέξεις συναισθηματικά
φορτισμένες, ειρωνεία, σαρκασμός,
χιούμορ, υπερβολή, μεταφορά,
λογοπαίγνιο, δισημία, συνειρμός)


Με την επίκληση στο συναίσθημα επιχειρείται να ευαισθητοποιηθεί ο δέκτης για
το σοβαρό πρόβλημα που θίγεται, να βιώσει συναισθήματα ενοχής, ντροπής,
φόβου, δυσπιστίας, απογοήτευσης κτλ. ή χαράς, ικανοποίησης, θάρρους,
εμπιστοσύνης, ενθουσιασμού κτλ., ούτως ώστε να ανησυχήσει, να προβληματιστεί,
να κινητοποιηθεί, να … (στόχος του συγγραφέα). Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση
συγκινησιακού μεταφορικού λόγου στην περιγραφή ή/και την αφήγηση.
                                            Ύλη Πανελλαδικών της "Εκφρασης-Εκθεσης" Γ' Λυκείου
                       

         Σε αυτές τις κρίσημες στιγμές για το ελληνικό κράτος είναι απαραίτητο όλοι να είμαστε ενωμένοι. Ναι, είναι σκληρά τα νέα μέτρα, μειώνονται μισθοί, συντάξεις δικαιώματα. Πράγματι τα πράγματα θα αλλάξουν, θα ζείτε ζούμε στην ανέχεια! Ωστόσο μόνο έτσι θα καταφέρουμε να μπούμε σε πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας μας απο το κερδοσκοπικό κοινωφελές ίδρυμα ΔΝΤ. Μόνο έτσι θα βρούμε χρήματα για την τσέπη μας να καλύψουμε το έλλειμα που δημιουργήσαμε δημιουργήθηκε.
      Οπότε ελληνικέ λαέ ως εδώ! Καλά τρώγαμε τόσο καιρό αλλά τώρα θα κάνετε οικονομία! Για την Ελλάδα μας ρε γαμώτο θα δουλεύετε μέχρι να πεθάνετε. Γιατί όλοι θέλουν να χρεωκοπήσουμε αλλά εμεις θα αντισταθούμε και θα πάρουμε και άλλα δάνεια με το καλό επιτόκιο του 5% (όταν οι άλλοι δανείζονται με 3%) γιατί εμάς δεν μας κοροιδεύει κανένας. Η Ελλάδα θα νικήσει !
    Υπάρχουν κάποιοι που σας λένε να διαμαρτυρηθείτε γιατί, λέει, δεν δημιουργήσατε εσείς την κρίση...Να βγείτε στους δρόμους και να φωνάξετε, να διεκδικήσετε όσα σας ανήκουν και όσα σας έχουμε κλέψει. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εχθροί του κράτους. Αλλά μην ανησυχείτε έχουμε τη λύση. Αστυνομία. Θα βαράει σε πορείες χωρις λύπηση, για να σταματήσουν να προκάλούν, αυτοί οι εχθροί της δημοκρατιας.

Αν δεν ήταν επικίνδυνο θα ήταν αστείο. Ένα "σοσιαλιστικό" κόμμα που ψηφίζεται με ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που διατυμπανίζει οτι "χρήματα υπάρχουν και δεν θα χρειαστεί να πληρώσετε" και τώρα ζητάει να κάνουμε θυσίες  και καταργεί εργατικά δικαιώματα ενός αιώνα με λόγους στη βουλή που θα έκαναν κάθε πατριώτη και εθνικιστή να κλάψει από συγκίνηση. Γιατί ενώ κυβερνούσε 20 χρόνια, όταν ανέλαβε την κυβέρνηση μετά την κακιά δεξιά Νέα Δημοκρατία δεν γνώριζε την οικονομική κατάσταση της χώρας. Έκπληκτοι αναρωτήθηκαν γιατί η Ελλάδα χρωστάει τόσα. Και έπειτα ένας από μηχανής θεός,εν' ονόματι ΔΝΤ, ήρθε να μας σώσει. Ωστόσο δεν γνωρίζω τι διαφορά θα έχει για το μέσο εργάτη μια χρεωκοπία της χώρας από αυτό το καθεστώς, όπου θα παίρνει 400 ευρώ, αν δεν είναι άνεργος, όπου όλα θα είναι ιδιωτικά και θα χρειάζεται να πληρώνει για υγεία και παιδεία. Εμένα αυτό το κράτος που θέλουν να κάνουν για να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ να αποφύγουμε την χρεωκοπία τους μου φαίνεται τόσο αποκρουστικό όσο ένα χρεωκοπημένο κράτος. Και κάθε φορά που τυχαίνει να τους ακούω να μας καλούν να πληρώσουμε για μία Ελλάδα λιγότερο φτωχή στα οικονομικά της αλλά περισσότερο φτωχή σε όλα τα υπόλοιπα εκνευρίζομαι. Γιατί τελικά, αν για να αγαπάς την χώρα σου πρέπει να ανέχεσαι κάθε πολιτικό που σε κοροιδεύει μπροστα στα μάτια σου και σου ζητάει να πεινάσεις για να ζήσουν οι τράπεζες, τότε είμαι ανθελληνίστρια.