BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Το κορίτσι που δεν κλαίει

Όταν δεν είναι καλά δεν μπορεί να μιλήσει σε κανέναν. Είναι παιδιάστικο. Βάζει το κινητό στο αθόρυβο και αρνείται να σηκώσει οποιαδήποτε τηλέφωνο. Είναι που δεν τα πάει καλά με τον προφορικό λόγο. Προτιμά να γράφει, να γράφει, να γράφει. Όπως όταν ήταν μικρή που όταν την πείραζε κάτι στις φίλες της δυσκολευόταν να το πει αμέσως στον άλλο και του έγραφε ένα γράμμα "παραπόνων", όπου με ειλικρίνια και χιούμορ έγραφε τι την είχε πειράξει. Παλιά νόμιζα πως το έκανε μόνο και μόνο για να τραβήξει την προσοχή, για να δημιουργήσει τύψεις στον άλλο και το αίσθημα της ενοχής. Τώρα ξέρω οτι το κάνει γιατί δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δακρυά της όταν φορτίζεται συναισθηματικά και γιατί πιστεύει στο  οτι "οι άντρες δεν κλαίνε (μπροστά σε άλλους)". Και ας είναι η ίδια κορίτσι.
    Έχουν γίνει τόσο περίπλοκες οι ζωές μας! Δυσκολευόμαστε να πούμε μια απλή λέξη που όμως μπορεί να κάνει τον άλλο να αισθανθεί καλύτερα ή να καταλάβει τι σκατά έχει αλλάξει. Και έρχεται μία στιγμή ξεσπάσματος που κάπως όλο αυτό πρέπει να βγει στην επιφάνεια για να μην σκάσεις. Τότε αυτή μένει μέσα στο σπίτι της, κλαίει, ξεσπάει χωρις να πει σε κανέναν τίποτα. Δεν έχει σημασία αν θα το καταλάβουν ή όχι. Την επόμενη μέρα θα έχει φορέσει πάλι το χαμόγελο της, και όχι δεν θα ναι ψεύτικο. Θα έχει βγάλει από μέσα της ότι την έτρωγε...ή όχι?
   Ώρες, ώρες τη λυπάμαι. Δεν θέλει να δείχνει πως έχει ανάγκη κανέναν, παρά μόνο σε ελάχιστα άτομα. Ακόμη όμως και σ' αυτά, κάποιο βράδυ που θα αισθάνεται μόνη δεν θα τα πάρει τηλέφωνο και δεν θα πει σε κανέναν οτι περνάει μία από αυτές τις ατελείωτες, βασανιστικές νύχτες που μόνο ένας φίλος μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα... Ίσως ρίξει κάποια σημάδια και να αφήσει τον άλλον να καταλάβει. Αλλά δεν θα το πει ανοιχτά ποτέ.
Ούτε καν σε μένα. Μου χαμογελάει αν και ξέρει ότι την ξέρω. Αν και ξέρει οτι εγώ είμαι η μόνη που την έχω δει να κλαίει...

3 σχόλια:

αναμνησιολόγιον είπε...

...να της πεις πως με αυτόν τον τρόπο αντλεί την υπέρτατη σοφία του σύμπαντος. Μπορεί (σίγουρα) δεν το διαισθάνεται μα να της πεις, "κουράγιο, έρχονται καιροί που η σοφία αυτή θα λάμψει μέσα της. Αρκεί να μη χάσει την πίστη της ούτε για μια στιγμή γι' αυτό που είναι και γι' αυτά που θέλει"...

the commentator είπε...

εγώ αναρωτιέμαι αν υπάρχουν και άλλες νύχτες εκτός από αυτές που περιγράφεις, κατα τ'άλλα το γράψιμο είναι η μοναδική λύτρωση
τα σημάδια προσπερνιούντε εύκολα, γιατί το δικό σου σημαδι μπορεί για τον άλλον να είναι μια τυχαία μουτζούρα

butterfly είπε...

και πες της ακόμη να γελά μόνο όταν το νιώθει και το θέλει... οι άνθρωποι έχουν μολυνθεί ανεπανόρθωτα από τα ψεύτικα χαμόγελα