Προσωπικό

    Όλα αυτά που συζητήσαμε με έβαλαν σε μία διαδικασία σκέψης για το τι είναι σωστό και τι όχι, τι είναι ηθικό και τι όχι, ποιος ορίζει τι είναι τι και από τι επηρεάζονται αυτά τα όρια. Και σε συνδιασμό με το ότι είχα πολύ καιρό να γράψω -πάρα πολύ- είπα να το φιλοσοφήσω λίγο όχι για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά γενικότερα.
   Εγώ όπως γνωρίζεις δεν πιστεύω σε κανένα θεό, οπότε καμιά θρησκεία δεν είναι αυτή που θα μου "επιβάλει" το σωστό και το λάθος, καμιά τιμωρία δεν μου επιφυλάσεται αν αμαρτήσω και λογοδοτώ μόνο στον εαυτό μου (οκ και στο κράτος αλλά δεν μιλάω για ποινικό αδίκημα).
   Το μέτρο που βάζω γενικά στις αποφάσεις που παίρνω στη ζωή μου και στους προσωπικούς κανόνες ηθικής είναι ο Άνθρωπος. Τώρα όμως μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις. Εκεί βάζω ως μέτρο τους ανθρώπους. Τους δικούς μου ανθρώπους.
   Στις προσωπικές σχέσεις δεν κυριαρχεί η λογική αλλά το συναίσθημα. Οι άνθρωποι είναι εγωιστικά όντα, ένα κατάλοιπο από τον αγώνα για την κυριαρχία και την επιβίωση. Αν κινδυνεύουν 8 άνθρωποι εκ των οποίων ο ένας είναι φίλος σου και μπορείς να σώσεις ή αυτόν ή όλους τους άλλους 7, ασχέτως από το τι είναι λογικό και τι όχι μάλλον θα επιλέξεις να σώσεις τον δικό σου άνθρωπο.
   Για να ξέρω τι είναι σωστό και τι όχι εγώ βάζω 2 σημεία: τι θέλω εγώ και τι δεν θα πληγώσει ανθρώπους που αγαπώ-νοιάζομαι. Νομίζω είναι ένα καλό όριο με μόνο πρόβλημα ότι στις δύσκολες καταστάσεις αυτά πάντα συγκρούονται. Ο θάνατος σου η ζωή μου? Δεν ζούμε στη ζούγκλα δεν είμαστε τόσο εγωιστές. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία, που όμως ποτέ δεν είναι απόλυτη, πάντα γέρνει προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Το προς τα που είναι συνάρτηση του πόσο θέλεις κάτι και του πόσο νοιάζεσαι για τους ανθρώπους που πιθανόν θα πληγώσεις.
  Σκατά! Όλα αυτά είναι θεωρητικές βλακείες. Το θέμα είναι πως αισθάνεσαι εσύ. Αξίζει να θυσιάσεις το θέλω σου για τα αισθήματα κάποιου άλλου? Αξίζει να πληγώσεις κάποιον που νοιάζεσαι πολύ για μια απλή επιθυμία?
  Δεν υπάρχει καμά απάντηση. Δεν μπορεί να σου πει κανείς τι είναι σωστό και τι όχι, έτσι κι αλλίως τα όρια είναι πάντα τόσο ρευστά. Δεν μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου με βάση τα σταθμά άλλων άνθρώπων. Δεν υπάρχει βιβλίο με απαντήσεις για κάθε περίπτωση. Πάρε δικές σου αποφάσεις, την ευθύνη των πράξεων σου και των συνεπειών που μπορεί να έχουν. Δες τον εαυτό σου στο καθρέφτη και μην πεις ποτέ "'ετσι είμαι εγώ" αλλά γίνε αυτό που θα θελες να είσαι, και πράξε ανάλογα.
  Για μια εύκολη λύση υπάρχουν πάντα και οι 10 εντολές....:Ρ