BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Το τέλος των λέξεων

   Με την εμφάνιση του λόγου ,πριν 1,5 εκατομμύρια χρόνια ίσως και παραπάνω, ο άνθρωπος υπερέβηκε την ενστικτώδη σκέψη και την "αντανακλαστική" σκέψη και πέρασε σε μία ανώτερη μορφή σκέψης. Εξελίχτηκε. Διότι  με τις λέξεις ο άνθρωπος δεν εκφράζει απλώς τις σκέψεις του και τα συναισθήματα του. Πάνω στις λέξεις γεννάει σκέψεις.
  
"Η σκέψη δηλαδή δεν εκφράζεται στη λέξη αλλά επιτελείται στη λέξη. Στερνός σκοπός του ποιητή δεν είναι να περιγράψει τον κόσμο, αλλά να τον δημιουργεί ονομάζοντάς τον"
(Γιώργος Σεφέρης)




   Από τότε έχουν γραφτεί υπέροχα ποιήματα, μεγαλειώδη κείμενα. Έχουν ειπωθεί όμορφα λόγια, αφού ο άνθρωπος βρήκε νέες λέξεις για να εκφράσει αυτό που ένιωθε, ή πάνω σε νέες λέξεις γεννήθηκαν καινούριες σκεψεις - δεν ξέρω ποια είναι η σωστή σειρά.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ναι, με τις λέξεις μάθαμε να σκεφτόμαστε. Όμως γιατί τώρα νιώθω ότι απλά μας δυσκολεύουν;  Πως γίνεται μέσα σε αυτές τις έτοιμες ¨φόρμες¨, σε αυτα τα καλούπια να χωρέσω ο,τι νιώθω και σκέφτομαι; Δεν μπορεί η σκέψη, το συναίσθημα να εξελιχθούν ακόμη περισσότερο και να αφήσουν τον περιορισμό των λέξεων, το νόημα των οποίων έχουμε τόσο καταχραστεί και αλλοιώσει, και να τρέξουν ελεύθερα σε καινούρια, μακρινά μονοπάτια; Το μυαλο είναι πολύ πιο δυνατό απο τη γλώσσα. Ας απελευθερωθεί απ τα δεσμά της!

"Αυτοί που κατέχουν τις λέξεις, την πνευματική εξουσία, οι "ιδιοκτήτες" της γλώσσας, επιβάλλουν και τον χαρακτήρα τωνκοινωνικών σχέσεων, μας υποβάλλουν τον τρόπο να αγαπάμε, να μισούμε, να σκεφτόμαστε και να ονειρευόμαστε. Αυτός που κατέχει την εξουσία των λέξεων κατέχει όχι μόνο την πολιτική ηγεμονία, αλλα και την ηγεμονία των συναισθημάτων"
(Γιώργος Παπασωτηρίου, "Βραδυνή")



Λέξεις
Σε βάζουν σε καλούπια
Δεν απελευθερώνουν τη σκέψη,
την περιορίζουν
αναγκασμένος να στριμώξεις το μεγαλείο των συναισθημάτων σου
σε λέξεις, σε νοήματα
Κρίμα
Μπορείς να ζήσεις ελεύθερα;
Να μην δεχτείς  καμιά ταυτότητα,
κανένα όνομα, κανένας τύπος να καθορίζει την ουσία σου;
Τίποτα να μην ορίζει Εσένα

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχεις πολύ ιδιαίτερο τρόπο γραφής!
Απ'οτι βλέπω είσαι καινούργια,καλή αρχή λοιπόν!

the commentator είπε...

υπήρχε μια εποχή που ό άνθρωπος μιλούσε μία γλώσσα όπου κάθε λέξη κατονόμαζε το αντικείμενο για το οποίο μιλούσε σύμφωνα με την πραγματική του φύση, η εποχή αυτή έχει χαθεί (αν υπήρξε ποτέ και δεν είναι απλά ενας μύθος ή ένα όνειρο)
τώρα η γλώσσα είναι απλά μια σύμβαση.. έχεις δίκιο σε όσα λες, η γλώσσα σε βάζει σε καλούπια (διαμορφώνει τις σκέψεις σου κάνωντάς σε να σκέφτεσαι με αυτές τις ίδιες τις λέξεις παρά με εικόνες ή αισθήματα ή κάτι άλλο πιο ουσιαστικό) οι λέξεις έιναι χωρίς νόημα και φτωχές, αλλά.. είναι οι μόνες που έχουμε. δεν θα πω το ότι αφου μπορούμε και επικοινωνούμε όλα είναι καλά, αλλά όταν νιώθεις πως σε περιορίζουν και πως δεν μπορείς να εκφραστείς είναι στο χέρι σου έστω και με αυτές να προσπαθήσεις όσο μπορείς για να περιγράψεις αυτά που νιώθεις, όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα γίνεται. Σίγουρα πάντα κάτι ξεφεύγει.. ΄
και μια προσωπική ιστορία τώρα.. μου έχει συμβεί πολλές φορές να έχω ανοιχτή την word και να γράφω να γράφω να γράφω.. προσπαθώντας να βγάλω στο "χαρτί" αυτό που θέλω και δεν τα καταφέρνω μέχρι που μια στιγμή γράφω μία λέξη, μία πρόταση και νιώθω πως αυτό ήταν.. αυτό ήταν το κομμάτι που έλειπε, νιώθω ολοκληρωμένος, πως πέτυχα άυτό που ήθελα και πως το τελικό αποτέλεσμα εκφράζει απόλυτα αυτό που ήθελα. οι λέξεις λοιπόν.. μπορείς να γράψεις χιλιάδες αλλά στην ουσία ψάχνεις την μία. αυτά.. ωραία θέματα έχουν τα posts σου:)

doomed είπε...

@ανώνυμε ευχαριστώ πολύ και ευχαριστώ πολύ!:)

doomed είπε...

@commentator σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
είναι ακριβώς αυτό που λες! Η μία λέξη, αυτή που αποτυπώνει ακριβώς αυτό που θέλεις να πεις και που ποτέ δεν τη βρίσκεις! και είναι τόσο βασανιστικό αυτο και τόσο λυτρωτικό οταν τα καταφέρνεις...πιθανότατα όμως πάλι το συναίσθημα σου να είναι ομορφότερο απο την προσπάθεια σου να το εκφράσεις...και ίσως τελικά να πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό...

!sweety! είπε...

Η "ανακάλυψη" της ομιλίας,και εν συνεχεία της γραφής,ήταν αυτή που οδήγησε τον άνθρωπο στην εξέλιξη,αυτή που έδειξε πως πράγματι ο άνθρωπος είναι ένα έλλογο ον.
Ωστόσο οι λέξεις σήμερα,περισσότερο δυσχεραίνουν,παρά διευκολύνουν την επικοινωνία των ανθρώπων.Διότι,όλοι σκέφτονται πώς-και αν-θα γίνουν αποδεκτά τα όσα θα εκφράσουν.Σκέφτονται πως ίσως οι απόψεις τους να μην είναι κοινωνικά αποδεκτές,οπότε πιέζονται να εκφράσουν απόψεις που πιθανόν οι ίδιοι να μην ενστερνίζονται.
Για να μην αναφερθώ στο κομμάτι έκφρασης συναισθημάτων,στο οποίο και υπάρχει υπερβολική λεκτική ένδεια.Λες και φοβόμαστε να εκφράσουμε ακόμη και τα συναισθήματά μας,τα οποία είναι από τα ελάχιστα αληθινά πράγματα που μας έχουν απομείνει!
Have a wonderful day!:)